Thoughts!

Gedachten! Of beter nog: “Ja maar nee maar” gedachten. En dat begint dus al bij de beslissing of ik in engels of nederlands ga schrijven. Qua taalbeheersing maakt het niet zo gek veel uit. Zowel mijn beheersing van het engels als nederlands is eigenlijk onder de maat. Engels vind ik wel vaak veel mooier. Het zal daarom wel een mengelmoesje worden.

Andere “Ja maar nee maar”-gedachte is of je “engels” en “nederlands” met een hoofdletter of een kleine letter moet schrijven. Schreef ik maar gewoon in Hoofdletter-Duits. Ik ben gewoon helemaal verpest op school met die talen. Ik ben daar de weg kwijt geraakt denk ik. Ook dat is niet helemaal eerlijk! Op school had ik helemaal niets met taal. Pas veel later kreeg ik er enige interesse voor (zonder er werkelijk bedreven in te worden).

Bedreven worden doe je door ergens aandacht aan te besteden. Dat is bij mij nou net het probleem. Er gaat geen minuut voorbij of ik wordt afgeleid door een “Ja maar nee maar” gedachte. Lastig, maar ik ga er niet echt onder gebukt. Ben ook wel blij met mijn “aan de andere kant” insteek bij veel dingen. Ik zou wel graag wat vaker en makkelijker een knoop willen doorhakken. Daar moet ik misschien wel aan werken.

Kan mij voorstellen dat je nu denk: “waar gaat dit heen?”. Een hele goeie vraag. Goeie vind ik eigenlijk heel lelijk. Taaltechnisch (als dat al bestaat) wel goed volgens mij maar totaal inferieur aan goede. Je ziet wel, het gaat eigenlijk nergens heen.

Misschien maar niet verder lezen? Ja, maar… misschien mis je dan wat.